Rowerowanie pod ziemią :D

Wczorajszy dzień upływał mi na rozmyślaniu jak by tu zabrać się za porządkowanie warsztatu, aż dostałem SMSa z propozycją rowerowania. Daniel zaproponował, by jechać obejrzeć Pyskowickie betonowe wiadukty i inne straszydła.
Zgodziłem się i koło 15 byłem już pod domostwem rowerowego kompana, który jak by wyczuł że jadę, bo wyjechał mi na przeciw.
Jazda na miejsce była przednia, piękne krajobrazy, zielone pola wąskie wiejskie ścieżki, fajne zjazdy, aż się chce zaszaleć. Jazda upłynęła nam bez przeszkód czy nieoczekiwanych postojów. Po drodze zatrzymaliśmy się przy byłym PGR-rze znanym z Danielowego bloga.

Po chwili focenia które tego dnia coś mi nie szło, pojechaliśmy dalej by za chwilę dojechać do naszego dzisiejszego celu.

Parę godzin chodziliśmy i zwiedzaliśmy co się dało. W pewnym momencie zacząłem się zastanawiać kiedy to wszystko było wybudowane, w którym roku i dlaczego. Więc zaczęliśmy szukać "cechy" czyli takiej daty, która jest na większości starych budynków. Nieskromnie przyznam że znalazłem coś lepszego :D
A mianowicie plomby, wykonane z tynku, nalepione na pęknięcie w stropie, mające na celu sprawdzenie czy pęknięcie postępuje czy też nie. A na plombach widniały daty ich założenia. Gdy znalazłem jedną po chwili zaczęły mi wpadać w oko inne,

Co z nich wynika ?? Jak dobrze widzę koło 1960 roku pęknięcie przestało postępować, a kiedy wiadukt został wybudowany ?? Pewnie ponad 111 lat temu bo datą najbardziej oddaloną w czasie była 27-10-1900 ale jest jeszcze jedna data, ale trudno stwierdzić czy jest to 8/8. czy 878. jeżeli to drugie to możemy zakładać ze jest to 1878 co w sumie jest nawet możliwe, ale wynikało by z tego że wiadukt zaczął pękać 133 lata temu czyli budowa musiała się skończyć nieco wcześniej więc ostrożnie zakładając, wiadukt mógł być wybudowany w okolicach roku 1850, więc ma już parę latek, i nie jedno już widział.

Gdy tylko skończyliśmy penetrować to co pod wiaduktem, wspięliśmy się na górę i zaczęliśmy podziwiać widoki z góry.

Oczywiście zainteresowały nas wszystkie dziury i schrony jakie się tam znajdowały. Bo w każdej dziurze coś ciekawego się kryło, ot taki niby krąg betonowy, wyglądający jak studzienka podchodzisz patrzysz a tu betonowe drzwi :D

Była tez dziura w ziemi w której było widać że była kiedyś stropem jakiegoś podziemnego schronu albo po prostu pomieszczenia technicznego, tak czy inaczej było to pod ziemią i było ciekawe.
Kawałek dalej napotkaliśmy świetnie zachowany schron, który nie był ani zalany ani przysypany po prostu w świetnym stanie. Oczywiście go spenetrowaliśmy.

Pozostały w nim nawet potężne stalowe drzwi i zakurzona butelka po ... Desperadosie:D. Nie byliśmy niestety pierwsi którzy tam zeszli, ale na pewno jesteśmy jednymi z nielicznych którzy wjechali tam rowerami :D
Po wyjściu z tego ciemnego i zimnego betonowego miejsca, pełnego komarów, poszliśmy dalej zwiedzając pobliskie ruiny.

A następnie pojechaliśmy kawałek dalej napawać się widokiem pięknych (lecz już nadgryzionych zębem czasu i brakiem funduszy) lokomotyw parowych w Skansenie w Pyskowicach

 To straszne jak to wszystko niszczeje. Piękne zabytkowe lokomotywy stoją niczym nie osłonięte, zupełnie nie zabezpieczone przed wandalami i amatorami złomu. Takie bezbronne 150 tonowe maleństwa, można by powiedzieć.
Ehh szkoda że to wszystko stoi i powoli umiera, aż w pewnym momencie po prostu zniszczeje do tego stopnia, że nie będzie się dało już tego odratować.
Słońce chowało się już za wierzą ciśnień więc czas się już powoli zbierać do domu bo robi się zimno.
Tak miną mi Piątek.